Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

η ANGIE τραγούδησε για μια δυσλειτουργική ελληνική οικογένεια στα τέλη του ’80, δίνοντας φτερά στις εφηβικές ψυχές

Δεν ξέρω πόσοι θυμούνται το «Φοβάμαι» της Angie από τα τέλη του ’80 – από το ’88 για την ακρίβεια. Κάπου το πήρε τ’ αυτί μου πριν λίγες μέρες, στο ραδιόφωνο, στο αυτοκίνητο, κι ένοιωσα κάτι, χωρίς να μπορέσω να το προσδιορίσω ακριβώς. Αν και είχα σχεδόν 30 χρόνια να τ’ ακούσω, το θυμήθηκα αμέσως. Δεν είμαι σίγουρος πόσο «μεγάλη επιτυχία» ήταν (αν εξαργυρώθηκε δηλαδή στα ταμεία), ξέρω όμως ότι το άκουγα συνέχεια σε μια καφετέρια που σύχναζα στα τέλη των έιτις (μαζί με το «Δικαίωμα για μία + μία» του Ρακιντζή και το «Άσπρο μαύρο» της Αλέξιας), όπως και στο ραδιόφωνο, στο άρτι τότε «ελεύθερο», αλλά και στο κρατικό – παρότι δεν πρέπει να είχα δει το βιντεοκλίπ, που το είδα για πρώτη φορά τώρα στο YouTube και θα το σχολιάσουμε στη συνέχεια.
Η Άντζι ήταν ένα κορίτσι της εποχής, μαθήτρια (Λυκείου) προφανώς, που έσκασε από το πουθενά με δυο απανωτά δισκάκια. Μεγάλους δίσκους εννοώ. Ο ένας ήταν το “Angie” [EMI/ Columbia, 1988], το άλμπουμ στο οποίο υπήρχε το «Φοβάμαι», και το «Μη μου λέτε… μη» [ΕΜΙ], την επόμενη χρονιά, το 1989, που έβγαλε κι εκείνο μια μικρότερη επιτυχία.
Κακή εποχή τα τέλη έιτις – αν θες να το δεις και έτσι. ΠΑΣΟΚ σε διάλυση και κοινωνία κάπως στα κάγκελα, πάντα Αυριανή, Κοσκωτάς, ακόμη πιο φτηνές βιντεοταινίες, φτηνή λαϊκοπόπ για τις κλαδικές, glossy και ΚΛΙΚ με το κιλό, κεκαρμένος Σαββόπουλος κι ένα νέο οικογενειακό και κοινωνικό μοντέλο, που αρχίζει να παρουσιάζει σημάδια φθοράς από τη γέννησή του κιόλας.
Κι έρχεται ένα τραγουδάκι λοιπόν (μουσική Παναγιώτης Ρουμελιώτης, στίχοι Παύλος Μπέλλος) να πει μιαν ιστορία από τη μεριά ενός παιδιού, μιας έφηβης, που ζει μέσα σε μια διαλυμένη οικογένεια και που την κάνει (την έφηβη) να τρελαίνεται και να φοβάται.

Η συνέχεια εδώ…

9 σχόλια:

  1. γύρνα με ξανά σ' αυτή την εποχή, κι ας ήταν όλα τόσο φτηνά! Αυτό που ζούμε τώρα, είναι too much!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ομορφη και ανεμελη εποχη, αλλα ρε Φωντα το τραγουδακι ειναι ΑΘΛΙΟ..........ενταξει ειπαμε να νοσταλγουμε τα νεανικα μας χρονια, αλλα οχι κι ετσι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε "ομορφη", ούτε "ανεμελη εποχη" ήταν τα τέλη έιτις. Δεν νοσταλγώ τίποτα. Θυμάμαι μόνο.
      Το τραγουδάκι είναι μια χαρά, και λέει και πραγματάκια.

      Διαγραφή
  3. Γεια σας !

    "ANGIE-ΦΟΒΑΜΑΙ-1988"

    "Mike Oldfield-Shadow on the Wall-1983"

    Βρείτε τις διαφορές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αλήθεια το είπατε στο κείμενο της lifo. Δεν το πρόσεξα ! :)

      Όμως δεν "παραπέμπει" απλά...Μιλάμε για κακοποιημένη αντιγραφή (γνώμη μου).

      Διαγραφή
    2. Δεν είναι αντιγραφή, αν το πάμε το θέμα νότα-νότα. Το έχει όμως ως πρότυπο. Συμβαίνουν αυτά πολλές φορές. Δεν είναι ό,τι καλύτερο ok, αλλά το τραγουδάκι έχει ελληνικό στίχο και μια κάποια νοηματική αυτονομία.

      Διαγραφή
    3. Ήταν συνηθης πρακτική αυτή η "συγγενεια θέματος" κατά τα 80ς ή κάνω λάθος;

      Έχω πολλά ποπ ελληνικά κομματια της εποχής στο νου μου, που φαινεται να ακολουθουν αυτη την πρακτική...

      Διαγραφή
    4. Υπήρχε.
      Και έξω υπήρχε. Με παλιότερα τραγούδια.

      Διαγραφή