Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

για το “Sudden” των LUDMILA

Οι Ludmila είναι ένα ελληνικό συγκρότημα, που υπάρχει εδώ και κάμποσα χρόνια – παρότι τώρα σκάνε μύτη… μαζικά στη δισκογραφία. Και αναφέρομαι στο βινύλιό τους (300 αντίτυπα) που κυκλοφόρησε προσφάτως από την Labyrinth of Thoughts, και που περιλαμβάνει το πιο νέο άλμπουμ τους Sudden, αλλά και το “Hjärt-och” σε extra CD, που περιέχει εγγραφές τους από το 2008. Έχουμε λοιπόν μια όσο το δυνατόν πιο πλήρη ηχητική εικόνα ενός γκρουπ, που φτάνει στα δικά μου τουλάχιστον αυτιά (ο ήχος) από πενταετίας…
Ποιοι αποτελούν σήμερα τους Ludmila; Η Φλώρα Ιωαννίδη φωνή (από τους Make Believe), ο Σπύρος Καμιναράς κιθάρες, φωνή, ο Νίκος Πασχαλίδης κιθάρες, ο Παντελής Κούρταλης μπάσο και ο Γιώργος Αποστόλου ντραμς (κι αυτός με θητεία στους Make Believe). Το συγκρότημα, όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, είναι κιθαριστικό – αν και αυτό από μόνο του δεν λέει κάτι. Τι είναι αυτό που… δεν λέει απλώς κάτι, αλλά πάρα πολλά; Το υλικό των Ludmila, ήτοι τα τέσσερα tracks της πρώτης πλευράς του “Sudden” και τα δύο της δεύτερης.
Ο ήχος των Ludmila θα μπορούσε να σχετίζεται με το stoner – αν και τα φωνητικά της Ιωαννίδη… δεν ακολουθούν το γενικότερο και ειδικότερο βάρος. Και είναι αυτό το γεγονός που δημιουργεί μια κάποια αντίστιξη, ας το πούμε έτσι, στο ηχητικό προφίλ του γκρουπ. Βαρύς ήχος, συνεχή και ατελείωτα riffs και από την άλλη φωνητικά, που θυμίζουν τα ψυχεδελικά ή και τα progressive (καλύτερα) σχήματα των αρχών του ’70.
Το “Day by day” που ανοίγει το άλμπουμ ξεκινά ήπια, για να ανεβάσει στροφές στην πορεία και με τη φωνή να ρέει αβίαστα. Η Ιωαννίδη τραγουδά με σιγουριά, διαπερνώντας τις ογκώδεις κιθάρες και το εξ ίσου βαρύτατο rhythm section. Το σόλο με τα πεντάλια στο τέλος προσθέτει μια space χροιά στη σύνθεση, που σε κρατάει «ψηλά» με τις… μετατοπίσεις της. Το “Oughta know” έχει μέσο προς γρήγορο τέμπο, θυελλώδεις κιθαρισμούς και, λόγω φωνητικών και πάλι, μια stoner ψυχεδελική διάσταση. Δυνατό τραγούδι! Τρίτο κομμάτι στη σειρά το 6λεπτο “Cover me”. Λίγοι στίχοι, που τραγουδιούνται σε χαμηλούς τόνους στην αρχή και που επαναλαμβάνονται στην πορεία, μέσα από συνεχή πυκνώματα και αραιώματα της κιθαριστικής αφήγησης. Η πλευρά θα κλείσει με το 4λεπτο “Shortcomings”. Διπλά (αντρικά-γυναικεία) φωνητικά, σ’ ένα τραγούδι που περιγράφει ψυχικές διαθέσεις, έχοντας έναν κάπως τελετουργικό χαρακτήρα.
Η δεύτερη πλευρά ανοίγει μ’ ένα μεγάλης διάρκειας track, το “Piece of mind”, που αποτελείται από δύο μέρη και διαρκεί κοντά στα 14 λεπτά. Το κομμάτι ξεκινάει ήπια, για ν’ ανεβάσει στροφές σιγά-σιγά. Η φωνή, πάντα με γερά πατήματα κινείται προς μια progressive κατεύθυνση και κατά βάση καθορίζει το κομμάτι, οι κιθάρες σταδιακώς φθάνουν μέχρι το κόκκινο (ωραία... στριγγλίζοντας) , ενώ και το ρυθμικό τμήμα είναι εκείνο που απαιτείται σ’ ένα κομμάτι τόσο μεγάλης διάρκειας. Η γνώμη μου για το “Piece of mind”; Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα κομμάτια που άκουσα από ελληνικό συγκρότημα μέσα στο ’15. Είναι progressive; Είναι, μ’ ένα σημερινό τρόπο. Πώς θα έπαιζαν οι Clear Blue Sky σήμερα; Ή, μάλλον, πώς παίζουν; Κάπως έτσι. «Κάπως» λέω… Το LP των Ludmila θα κλείσει με το “Tree”, ένα εξ ίσου βαρύ track (ενδεχομένως ακόμη περισσότερο prog), που κινείται στο ίδιο μοτίβο με το “Piece of mind” και με την Φλώρα Ιωαννίδη να τραγουδάει αγέρωχα, «αδιαφορώντας» για τον πανικό που αναπτύσσεται υπό τη φωνή της.
Ένα πέταγμα ακόμη πιο ψηλά είναι η δεύτερη πλευρά, ανεβάζοντας συνολικώς το “Sudden”.
Όπως γράψαμε και στην αρχή η έκδοση της Labyrinth of Thoughts περιλαμβάνει σε extra CD και το άλμπουμ “Hjärt-och”, που ηχογραφήθηκε το 2008. Αν και είναι επτά χρόνια παλαιότερο από το “Sudden” θα μπορούσα να ισχυριστώ πως αποτελεί έναν προπομπό του. Συνθετικώς δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Οι διαφορές έχουν να κάνουν με τις ενοργανώσεις (σήμερα υπάρχει και δεύτερη κιθάρα), ενώ και η παραγωγή είναι (τώρα) πιο «σκοτεινή». Κάποια τραγούδια έχουν αυτό το shoegazing στυλ, ενώ άλλα είναι πιο «βαριά» – αν και, γενικώς, θα έλεγα πως αμφότερα τα στυλ συνυπάρχουν στα κομμάτια. Εντάξει, εγώ προσωπικώς γουστάρω ασυζητητί τον ήχο του “Sudden”, αλλά και το “Hjärt – och” δεν μας χαλάει (ιδίως αν έχουμε να κάνουμε με τραγούδια σαν και το “Safe & sorry”).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου