Σάββατο 26 Απριλίου 2014

όλα τα επεισόδια…

Τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζω σοβαρά προβλήματα με το στομάχι μου. Δεν ξέρω τι παθαίνω, αλλά μόλις αντικρίζω «δελτίο ειδήσεων» του Μέγκα –κάποιες φορές αρκεί και μόνο το μουσικό σήμα– μού έρχεται εμετός. Πάω στην τουαλέτα, κλειδώνομαι, και δεν βγαίνω από ’κει αν η ώρα δεν πάει εννέα. Οδυνηρή κατάσταση. Αν κι έχω δοκιμάσει τα πάντα, τα αποτελέσματα είναι μηδαμινά. Βεβαίως, ο γιατρός έκανε το παν – δεν μπορώ να πω… Ακόμη και… Kόντρα μου συνέστησε να βλέπω, στις στιγμές των μεγάλων κρίσεων, μα και τούτη η θεραπεία κατέληξε σε αποτυχία. Δεν ξέρω πλέον τι να κάνω… Η μόνη λύση που μου μένει είναι να πετάξω την τηλεόραση από το παράθυρο. Καθώς, όμως, επεξεργάζομαι νέους τρόπους επιβίωσης άνευ… Λιάγκα και The Voice, ευθύς το μετανιώνω…
Πλησιάζουν εκλογές και με βλέπω να ρίχνω ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά στη ζωή μου. Εκεί θα με οδηγήσουν –το βλέπω– τα «δελτία ειδήσεων» του Mέγκα. Ποιος, εγώ, που δεν γουστάρω με τίποτα τις λεγόμενες… ανανεωτικές αριστερές και τα ρέστα· ιδίως από τα χρόνια του ’90 και μετά όταν σύρθηκαν πανευρωπαϊκώς πίσω από τις… σοσιαλδημοκρατίες των φιλελέδων, συμμαχώντας με την Νέα Τάξη και την στρατιωτική, ανά τον κόσμο, βία. Μία φορά μόνο ψήφισα Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, όταν ήταν ενιαίος (εποχή… ΚυρκοΦλωράκηδων) στις πρώτες εκλογές του ’89. Στις δεύτερες (11/1989) είχα ρίξει «λευκό», ενώ στις τρίτες (1990), μη ξέροντας τι να κάνω όντας και στα χακί, είχα διπλώσει… Οικολόγους-Εναλλακτικούς. Έκτοτε, έριξα μια φορά ΚΚΕ (το 1993) και μετά το ’93 ποικίλα μικρά κόμματα (πάντα της κατακαημένης Αριστεράς)· κάτι πρέπει να ρίχνουμε δηλαδή, για να μην υποστηρίζουμε εμμέσως πλην σαφώς (δια του άκυρου, του λευκού ή της αποχής) τον δικομματικό Βροντόσαυρο. Και να που φθάσαμε... Εγώ, που δεν ρίχνω σε κάλπη «μεγάλο» κόμμα, να το σκέφθομαι πλέον, επειδή επιθυμώ, όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου, να τιμωρήσω –όχι τα μνημόνια, την Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τα ρέστα– αλλά το… Μεγκάλο Κανάλι. Μάλιστα, από κουβέντες που έχω με φίλους, έχω διαπιστώσει πως βρίσκονται και άλλοι στη δική μου θέση. Υπάρχει και αναπτύσσεται δηλαδή ένα νέο είδος «αγανακτισμένων», που αυτοπροσδιορίζονται ως… αντιμεγκαλιστές. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Κάποιους θα τους αναγνωρίσετε κιόλας… όχι από τον… Ρίζο στην μασχάλη, αλλά από τα… σημάδια στο κεφάλι. Κάθε βράδυ στις 8, τα κοπανάνε στους τοίχους ομαδικώς…

Προσέξτε τι έγινε τώρα μ’ αυτήν την κυρία Σαμπιχά Σουλεϊμάν, που μπήκε στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ για τις Ευρωεκλογές από την πόρτα, για να βγει εν συνεχεία από το παράθυρο.... Θεωρήθηκε λοιπόν πως το συγκεκριμένο γεγονός είναι ό,τι χρειάζεται προκειμένου να στηριχθεί μία ακόμη κριτική (ταπεινότατη στη βάση της, για να είμαι ευγενής) προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Έφθασαν στο σημείο άνθρωποι που δεν έχουν δει ποτέ Ρομά στη  ζωή τους (μόνο στις ταινίες του Κουστουρίτσα… κι αυτό παίζεται), που δεν έχουν μιλήσει ποτέ ή βρεθεί εκ του σύνεγγυς με κάποιους εξ αυτών, που έχουν γραμμένα πατόκορφα, όλα αυτά τα χρόνια, τα ζητήματα της «μειονότητας» στην Θράκη, τα οποία δεν απασχόλησαν ποτέ (εννοείται) τα ανύπαρκτα «δελτία» τους, να υπεραμύνονται της Σουλεϊμάν και των όσων έχει κάνει η συγκεκριμένη κυρία για τη ράτσα της, μόνο και μόνο για να την βγουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι άνω ποταμών. Μόνον από τσαντίρι δεν είδαμε τον… Great Pretender να εξαπολύει τους αντι-συριζαϊκούς του μύδρους.
Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, έχει κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ ουκ ολίγες απερισκεψίες (είπαμε, θέλω να είμαι ευγενής). Εντάξει. Νέο κόμμα… εξουσίας είναι, σιγά-σιγά θα αποκτήσει το know-how, αν και στην περίπτωσή του μιλάμε για απίστευτες χοντράδες. Καταρτίζεις π.χ. Ευρωψηφοδέλτιο. Τι λέει η κοινή λογική; Συνεννοείσαι με τους υποψηφίους, μιλάς με τις τοπικές κοινότητες, πληροφορείσαι από ’δω κι από ’κει, δένεις… και μετά βγαίνεις και ανακοινώνεις. Αυτοί οι Συριζαίοι τι κάνουν; Συζητούν φόρα παρτίδα πότε με τον Λαζόπουλο, πότε με τον Λαπαβίτσα, πότε με τον Βαρουφάκη, κι ενώ τα κάνουν σκατά με την Σουλεϊμάν, καταλήγουν, τελικώς, στον 92χρονο Μανώλη Γλέζο. Δόξα και τιμή, αλλά ο καθείς θα αναρωτηθεί (και δεν είναι ντροπή)… τι χρωστάει ο άνθρωπος και τον ταλαιπωρούν σ’ αυτή την ηλικία; Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Και όχι τίποτ’ άλλο, αλλά δίνουν τροφή και στους… μεγκαλιστές, οι οποίοι άλλο που δεν θέλουν για να ξεσαλώσουν με το τίποτα. Λίγο νεράκι χύνεται κι εκείνο γίνεται… Ποτάμι για το μύλο των ΒενιζελοΣαμαράδων.

Ανάμεσα σ’ όλα τούτα, λοιπόν, ανακύπτουν ξανά-μανά και τα ίδια παλαιά ζητήματα. Τι σημαίνει «θρησκευτική μειονότητα» ή «θρησκευτική πλειονότητα»; Τι σημαίνει «Έλληνας Ορθόδοξος» ή «Έλληνας Μουσουλμάνος»; Αυτές είναι ανοησίες. Υπάρχουν σκέτο «Έλληνες» (δεν αναφέρομαι στους μετανάστες). Και είναι όσοι ζουν στα πάτρια επί δεκαετίες, μετέχουν της ελληνικής παιδείας, σκέφτονται στην… και μιλούν την ελληνική γλώσσα, συναλλάσσονται με το ελληνικό κράτος, απευθύνονται στις ελληνικές υπηρεσίες κ.ο.κ. Τι μας ενδιαφέρει, τώρα, που πιστεύει ο καθένας; Αν κάποιος είναι Μουσουλμάνος να πάει στο Τζαμί του να προσευχηθεί (να του το φτιάξουμε αν δεν υπάρχει) και να μην μας ζαλίζει. Το ίδιο, δε, να κάνει και ο Ορθόδοξος. Να πάει στην Εκκλησία του κι εκείνος και ν’ αρχίσει να ψάλει τα απολυτίκια. Δεν μας ενδιαφέρει κύριοι σε ποιον θεό πιστεύετε – είναι προσωπικό σας θέμα. Σεβόμαστε και τιμούμε όλους τους Πανάγαθους, όπως και κάθε μικρό ή μεγάλο ποίμνιο που προσεύχεται σ’ Αυτούς, άλλα, εν πάση περιπτώσει, έχουμε κι άλλα σοβαρότερα ζητήματα για ν’ ασχοληθούμε. Και αν κάποιος, βεβαίως, ζει εκατό χρόνια στην Ελλάδα, αλλά παρά ταύτα νοιώθει Τούρκος (κάπου φταίμε κι εμείς γι’ αυτό φυσικά), μιλώντας εξ ονόματος οιασδήποτε «τουρκικής μειονότητας», τότε ας πάει να πληρώνει φόρους στον Ερντογάν – δεν τον κρατάει κανένας με τον ζόρι εδώ πέρα. Οι Ρομά, οι μουσουλμάνοι και όποιοι άλλοι οφείλουν να φοιτούν (τα παιδιά τους εννοώ) σε ελληνικά σχολεία, γιατί μόνον έτσι θα μπορέσουν να ενταχθούν ισότιμα στην κοινωνική ζωή του τόπου. Το λέω, γιατί τα λεγόμενα «διαπολιτισμικά» είναι άλλης λογικής σχολειά, αφορούν δηλαδή στους μετανάστες… δεν αφορούν στους Έλληνες (ορθόδοξους, ρομά, μουσουλμάνους… βουδιστές, ειδωλολάτρες, ή ό,τι άλλο…). Νομίζω δηλαδή. Καθόμαστε, λοιπόν, και ασχολούμαστε με το τι κάνει η κυρία Σουλεϊμάν για τους Ρομά (με γεια της με χαρά της), και δεν εξετάζουμε τι πράττει ή δεν πράττει το ελληνικό κράτος για το ζήτημα. Εκεί πρέπει να ασκηθεί πίεση (στους φορείς), ώστε να υπάρξουν αποτελέσματα. Όλα τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα.

Κι ενώ στον (αθηναϊκό) Δήμο μου, που ζω και ψηφίζω, πράσινοι και γαλάζιοι υποψήφιοι, που βρίσκονταν στα μαχαίρια την προηγούμενη τετραετία, κατεβαίνουν τώρα σε κοινό… ΣαμαροΒενιζελικό ψηφοδέλτιο (μου έρχεται και πάλι εμετός…), σκάει από το πουθενά και ο… συμμαθητής μου ο Άρης (θα μπορούσε και να ήταν…) και ανακοινώνει πότε τον Βαζέχα και πότε τον Μπατίστα (σπάστε τα δοκάρια!), προκειμένου να λυθούν πάραυτα τα προβλήματα της Αθήνας, την ώρα κατά την οποίαν στην πόλη μας την Πάτρα κατεβαίνει… ποδοσφαιρική ομάδα υποψηφίων δημάρχων (έντεκα στον αριθμό!), ενώ στον διπλανό Πύργο, με πληθυσμό μόλις 35 χιλιάδες νοματαίους, κατέρχονται δύο… μπασκετικές πεντάδες!
Επιχειρούν οι υποψήφιοι να την χωθούν στο Δημόσιο –ερώτηση κάνω– και μάλιστα… χωρίς ΑΣΕΠ τώρα που οι δουλειές πάνε κατά διαόλου, ή μήπως σ’ αυτόν τον τόπο γεννήθηκε, τελικώς, η… δημοκρατία;

8 σχόλια:

  1. "Και αν κάποιος, βεβαίως, ζει εκατό χρόνια στην Ελλάδα, αλλά παρά ταύτα νοιώθει Τούρκος (κάπου φταίμε κι εμείς γι’ αυτό φυσικά), μιλώντας εξ ονόματος οιασδήποτε «τουρκικής μειονότητας», τότε ας πάει να πληρώνει φόρους στον Ερντογάν – δεν τον κρατάει κανένας με τον ζόρι εδώ πέρα."

    Υποθέτω αντίστοιχα όσοι ζουν στη Γαλλία, στη Γερμανία κλπ και νοιώθουν Έλληνες να φύγουν και να έρθουν στην Ελλάδα; Ή μήπως να το πάρουμε απόφαση πως η εθνική συνείδηση του καθενός και η πολιτική του υπηκοότητα δεν είναι ανάγκη να ταυτίζονται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Auslaender για ποιους μου μιλάς; Για τους έλληνες φοιτητές που πάνε πέντε χρόνια στη Γαλλία ή στη Γερμανία για να σπουδάσουν; Αυτούς εννόησα; Γράφω καθαρά… «κάποιος που ζει εκατό χρόνια στην Ελλάδα»… Ε, εγώ δεν φαντάζομαι έναν «Έλληνα» που ζει εκατό χρόνια στην Αμερική (εννοώ έναν «Έλληνα» τρίτης γενιάς δηλαδή) να δηλώνει Έλληνας και όχι Αμερικανός. Και για να το ξεκαθαρίσω, προσωπικώς σε τέτοια ζητήματα είμαι αναφανδόν… αμερικανόφιλος. Εννοώ δηλαδή πως οι κεντρικές πολιτικές πρέπει να είναι πολιτικές ενσωμάτωσης των μειονοτήτων, και όχι τόνωσης και έξαρσής των. Χαίρομαι δηλαδή γιατί o… George Stephanopoulos (και ο κάθε Αμερικανός… George Stephanopoulos) δηλώνει… American television journalist και όχι… Καλαματιανός ή Αγρινιώτης… journalist. Κι έβαζα τα γέλια, όταν έβλεπα κάτι βλάκες συμπατριώτες μας, που τον αποκαλούσαν «αμερικανάκι», γιατί δεν προωθούσε τα... εθνικά μας συμφέροντα στην Αμέρικα, όταν ήταν δεξί χέρι του Κλίντον. Τι «εθνικά συμφέροντα» και τρίχες κατσαρές… ο άνθρωπος ήταν Αμερικανός. Ήταν τόσο δύσκολο να το καταλάβουν.
      Υπάρχουν ένα κάρο αμερικανοί μουσουλμάνοι ή βουδιστές, αλλά δεν ασχολείται κανείς μ’ αυτούς. Εδώ, παίζουμε το παιγνίδι της Τουρκίας 100 χρόνια τώρα, αφήνοντας τρεις γενιές (μουσουλμάνων) Ελλήνων στα δόντια της Άγκυρας.

      Διαγραφή
  2. Φυσικά και δεν μιλάω για τους φοιτητές. Μιλάω όμως για τον φίλο μου τον Αντρέα που γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία και δηλώνει Έλληνας. Ή τα ξαδέρφια μου στην Αυστραλία που επίσης γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εκεί και επίσης δηλώνουν Έλληνες. Δεν τους υποχρέωσε κανένας να διαλέξουν εθνικότητα. Αυτοί λοιπόν πρέπει να επιστρέψουν στην Ελλάδα;

    Η Αμερική λοιπόν, δεν έχει κανένα πρόβλημα με κάποιον να δηλώνει Έλληνας, Ινδός ή Τούρκος αρκεί να σέβεται τους νόμους. Πολλοί λατίνοι εκεί δεν μιλούν καν Αγγλικά. Το ίδιο ακριβώς δικαίωμα λοιπόν έχουν οι συμπολίτες μας στη Θράκη. Πολλοί θεωρούν τον εαυτό τους εθνικά Τούρκο χωρίς αυτό να σημαίνει πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην Τουρκία. Εφόσον σέβονται τους νόμους της χώρας στην οποία ζουν και τις οποίας είναι υπήκοοι έχουν το δικαίωμα να θεωρούν τον εαυτό τους και Γιαπωνέζο αν το επιθυμούν. Και πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με όλους μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάλι παραβλέπεις το πιο βασικό. Να το ξαναπώ… για τρίτη φορά. Αναφέρθηκα στους μουσουλμάνους τρίτης γενιάς, σε οικογένειες δηλαδή που μετά από 100 χρόνια θα μπορούσε να είναι και να νοιώθουν Έλληνες (ανεξαρτήτως θρησκεύματος). Δεν ξέρω αν ο φίλος σου ο Ανδρέας είναι ηλικιωμένος και μετά από τόσα χρόνια στη Γερμανία εξακολουθεί να νοιώθει Έλληνας, αλλά αν είναι 20 ή 30 τον καταλαβαίνω. Εξάλλου, μην ξεχνάς και το εξής. Πολλοί γουστάρουν να λένε ότι είναι Έλληνες για να… απολαμβάνουν τον θαυμασμό των άλλων για την μακραίωνη Ιστορία μας, να λένε πως είναι απόγονοι του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, να λένε πως παραθερίζουν στα ελληνικά νησιά κτλ. Πάντως, νομίζω πως τα παιδιά του φίλου σου (αν είναι νέος) θα νοιώθουν λιγότερο Έλληνες και τα εγγόνια του μπορεί και καθόλου. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Γιατί οι άνθρωποι ζουν σε χώρες πολιτισμένες, που ξέρουν να ενσωματώνουν το διαφορετικό μέσα στον κοινωνικό ιστό τους. Γι’ αυτό βλέπεις στην Αμερική εκατομμύρια επώνυμα από κάθε χώρα του κόσμου, που αφορούν όλα σε αμερικανούς πολίτες. Νοιώθουν πρώτα Αμερικανοί δηλαδή και μετά οτιδήποτε άλλο – αν εξακολουθεί να νοιώθουν κάτι άλλο.
      Εκείνο που θέλω να πω και δεν του έχεις δώσει τη σημασία που πρέπει, εξ αρχής, είναι πως μια κοινωνία που δίδει ίσες ευκαιρίες στους πολίτες της (ανεξαρτήτως εθνικότητας και πολύ περισσότερο θρησκεύματος) τους κάνει τελικά δικούς της. Κι αυτό γίνεται σχεδόν νομοτελειακά, δίχως εξαναγκασμούς και βία. Στην Ελλάδα, και 500 χρόνια να περάσουν (με τις ηλίθιες πολιτικές που ασκεί το ελληνικό κράτος) κάποιοι στη Θράκη θα εξακολουθεί να νοιώθουν ακόμη Τούρκοι. Αποκλείεται όμως (καταλαβαίνεις πως το λέω) να βρεις κάποιον μαύρο στην Αμερική (όσο Αφροκεντριστής και να είναι), που να βρίσκεται εκεί 5-6 γενιές και να σου πει ότι θεωρεί τον εαυτό του Γκανέζο ή Σενεγαλέζο… Αυτή είναι η διαφορά.

      Διαγραφή
  3. Νομίζω δεν είμαι εγώ αυτός που παραβλέπω το βασικό. Οι Έλληνες Τούρκοι της Θράκης θα μπορούσαν να αισθάνονται εθνικά Έλληνες μετά από τρεις γενιές αν το κράτος τους είχε δώσει ίσες ευκαιρίες. Μπορεί και όχι (Οι Ούγγροι πχ της Ρουμανίας μετά από 80 χρόνια ακόμα στην πλειοψηφία τους αισθάνονται Ούγγροι).

    Το αρχικό μου σχόλιο δεν ήταν πάνω σε αυτό όμως. Ήταν στην προτροπή σας αν αισθάνονται εθνικά Τούρκοι να φύγουν να πάνε στην Τουρκία. Για εμένα η ουσία είναι πως αν δεν αισθάνονται Έλληνες εθνικά έχουν κάθε δικαίωμα να αισθάνονται εθνικά Τούρκοι και να ζουν στην Ελλάδα ως πλήρεις δικαιωμάτων Έλληνες πολίτες, να μιλούν τη γλώσσα τους ελεύθερα κλπ. εφόσον τηρούν τους νόμους του κράτους του οποίου την υπηκοότητα έχουν.

    Για τη δε Αμερική, δεν το βλέπουμε από την ίδια οπτική γωνία. Καταρχάς το παράδειγμα σας με τους Αφρικανούς είναι αποτυχημένο. Άνηκαν σε ποικιλία διαφορετικών φυλών στην Αφρική, ξεριζώθηκαν βίαια, έζησαν σε συνθήκες καταπίεσης σε μια νέα χώρα χωρίς καθόλου υποδομές για να μεταδόσουν την κουλτούρα τους, ανάμικτα με ανθρώπους που το μόνο κοινό τους ήταν το χρώμα. Παρόλα αυτά ακόμα αποκαλούνται Αφρο-Αμερικανοί.

    Το σημαντικότερο όμως είναι πως η Αμερικανική υπηκοότητα δεν είναι συνυφασμένη με την εθνικότητα όπως στην Ελλάδα. Στην Αμερική θεωρείται απόλυτα αποδεκτό οι Ελληνοαμερικανοί να έχουν τις δικές τους εθνικές εορτές, οι Ιταλοαμερικανοί το ίδιο κλπ. Ο Τόνυ Σοπράνο λέει συνεχώς "We are Italians". Δεν τους λέει κανένας αν αισθάνεσαι ιταλικής εθνικότητας μετά από 100 χρόνια να φύγεις και να πας να πληρώνεις φόρους στον Μπερλουσκόνι. Το μόνο που τους ζητάει είναι να είναι καλοί Αμερικανοί ΠΟΛΙΤΕΣ. Με την ίδια λογική λοιπόν δεν θα έπρεπε να έχουμε κανένα πρόβλημα οι Έλληνες Τούρκοι να γιορτάζουν επίσημα στους δρόμους της Κομοτηνής τις εθνικές γιορτές της Τουρκίας και να χαιρετίζουν τον Ατατούρκ. Καλά κρασιά. Ας τους αφήσουμε τουλάχιστον να αποκαλούν ελεύθερα τον εαυτό τους Τούρκο και έχουμε να φάμε πολλά ψωμιά για να φθάσουμε την Αμερική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. >>Νομίζω δεν είμαι εγώ αυτός που παραβλέπω το βασικό. Οι Έλληνες Τούρκοι της Θράκης θα μπορούσαν να αισθάνονται εθνικά Έλληνες μετά από τρεις γενιές αν το κράτος τους είχε δώσει ίσες ευκαιρίες.<<
    Κι εγώ τι είπα; Αυτό δε λέω τόσην ώρα; Ότι είναι δική μας ευθύνη που δεν έχει συμβεί.

    >>Οι Ούγγροι πχ της Ρουμανίας μετά από 80 χρόνια ακόμα στην πλειοψηφία τους αισθάνονται Ούγγροι)<<
    Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως οι Ρουμάνοι δεν δίνουν ακόμη ούτε… δίπλωμα οδήγησης στους Ούγγρους της Ρουμανίας;

    >>Το αρχικό μου σχόλιο δεν ήταν πάνω σε αυτό όμως. Ήταν στην προτροπή σας αν αισθάνονται εθνικά Τούρκοι να φύγουν να πάνε στην Τουρκία.<<
    Στην ευρύτερη γεωγραφική Θράκη έχει δημιουργηθεί επί τούτου μία «ευαίσθητη περιοχή» πάνω στην οποία προβάλλονται ελληνικοί, τουρκικοί και βουλγάρικοι εθνικισμοί. Χρειάζονται βήματα απ’ όλες τις πλευρές για να ξεπεραστεί το πρόβλημα. Ανάμεσα στον απλό κόσμο σπέρνουν το μίσος και τη διχόνοια εθνικιστικά-εξτρεμιστικά στοιχεία, π.χ. προμάχοι του παντουρκισμού, που δεν βοηθούν καθόλου στην εξεύρεση λύσεων. Το είπα κάπως άγαρμπα, αλλά το εννοώ. Θα ήταν καλύτερα να μας άδειαζαν την γωνιά. Φροντίζοντας, συγχρόνως, το ελληνικό κράτος να προφυλάξει την περιοχή από τους αντίστοιχους έλληνες μεγαλοϊδεάτες.
    Εσείς τώρα τι κάνατε; Πήρατε αυτήν τη συγκεκριμένη αναφορά, και την μεταφέρατε στην Αμερική, στη Γερμανία ή δεν ξέρω εγώ που αλλού. Αυθαιρετείτε καταφανώς. Τι σχέση έχει η… Μασαχουσέτη και η Νέα Υόρκη (η Πολιτεία εννοώ) με την Δυτική Θράκη; Σας παρακαλώ.

    Ας μην πιάσουμε τώρα το ζήτημα των Αφροαμερικανών γιατί θα μπλέξουμε. Εμφιλοχωρεί κι εκεί απέραντος εθνικισμός (μπορεί δικαιολογημένος εν μέρει) ήδη από τα sixties (ο Chuck D γράφει απίστευτες χοντράδες π.χ. στο “Fight the Power”), έχουν γίνει όμως βήματα πολλά προς την κατεύθυνση εξομάλυνσης διαφόρων καταστάσεων. Κατακτήθηκαν πολλά με αίμα και αγώνες, ώστε σήμερα οι Μαύροι να απολαμβάνουν δικαιώματα στις ΗΠΑ, που μέχρι 50 χρόνια πριν ήταν αδιανόητα για ’κείνους, δίχως αυτό να σημαίνει πως έχει εξαλειφθεί στην καθημερινή ζωή ο ρατσισμός. Ο μαύρος Πρόεδρος (ασχέτως τι μπορεί να σημαίνει ή να μην σημαίνει για εμάς), για τους Μαύρους ήταν κάτι σαν… κατάκτηση του διαστήματος. Βαριέμαι, τώρα, να κάτσω να σταχυολογήσω συνεντεύξεις μαύρων μουσικών την επαύριο της εκλογής του Ομπάμα, τις οποίες διάβαζα εκείνη την εποχή. Υπήρχε ένας απέραντος ενθουσιασμός… μια βεβαιότητα πως ο κόσμος δεν θα ήταν ίδιος ποτέ πριν. Ο Μαύρος νοιώθει περισσότερο Αμερικανός, σήμερα, απ’ οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία.
    Για δε τον… Έλληνα που γιορτάζει την 28η Οκτωβρίου, παρελαύνοντας ως Μεγαλέξαντρος στην Αστόρια, αφήστε να τα πούμε με κάποιαν άλλη αφορμή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το πρόβλημα στη Δυτική Θράκη ποιο ακριβώς είναι; Το ότι κάποιοι συμπολίτες μας αισθάνονται εθνικά Τούρκοι; Ελπίζω πως δεν το πιστεύετε. Υποθέτω πως είναι ότι κάποιοι από αυτούς που έχουν τουρκική εθνική συνείδηση εκδηλώνουν την επιθυμία τους να ενωθεί η Θράκη με την Τουρκία; Εφόσον δεν κάνουν ένοπλο αγώνα ή κάτι παράνομο, έχουν το ίδιο δικαίωμα να λένε κουταμάρες στην Ελλάδα με τους Χρυσαυγίτες που λένε να πάρουμε την πόλη ή τους συλλόγους ποντιακών σωματίων με ανάλογες ιδέες. Και έχουν δικαίωμα να το κάνουν εντός της χώρας της οποίας είναι πολίτες. Ακόμα περισσότερο, οι συμπολίτες μας που απλά δηλώνουν εθνικά Τούρκοι χωρίς να έχουν καμία αποσχιστική διάθεση δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να τους το απαγορεύσουμε. Ας τους δώσουμε ίσα δικαιώματα και πρόσβαση στην εκπαίδευση και αν σε 2-3-4 γενιές αφομοιωθούν όσο οι Αλβανοί καλώς, αν δεν πάλι καλώς.

    Όσο για τη σχέση Θράκης με Μασαχουσέτη, αφού είναι αρκετά μακρινή ας αναφέρω πχ τους 140,000 που επίσημα δηλώνουν Γερμανοί στην Πολωνία και κανένας δεν τους λέει να πάνε στη Μέρκελ. Δεν νομίζω πως ιστορικά οι σχέσεις Γερμανίας και Πολωνίας είναι λιγότερο προβληματικές από τις δικές μας με την Τουρκία. Και πάλι όμως, επιμένω πως το δικαίωμα των συμπολιτών μας να αυτοχαρακτηρίζονται Τούρκοι στην Ελλάδα είναι ΑΚΡΙΒΩΣ ίσο με το δικαίωμα κάποιου 2ης ή 3η γενιάς στη Γερμανία να αυτοχαρακτηρίζεται Έλληνας.

    Τους Αφροαμερικανούς εσείς τους φέρατε στη συζήτηση, όχι εγώ, συμφωνώ πως είναι πολλή διαφορετική περίπτωση :) Με μόνη υποσημείωση πως η διεκδίκηση Αφρικανικής εθνικότητας (και όχι υπηκοότητας) δεν νομίζω πως έχει μειωθεί, όπως δείχνουν πχ οι προτιμήσεις σε αφρικανικά βαπτιστικά ονόματα, η αύξηση πανεπιστημιακών τμημάτων αφρικανικών σπουδών κ.α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η κουβέντα ξέφυγε. Μία με πάτε στους Αυστραλούς, μία με πάτε στους Γερμανούς, μία με πάτε στους Πολωνούς, σε λίγο θα με πάτε στους Φινλανδούς και τους Ρώσους, στους Σκωτσέζους και τους Άγγλους, στους Αιθίοπες και τους Ερυθραίους και δεν ξέρω που αλλού… Το ζήτημα είναι όμως πως Βαλκάνια δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο. Αυτό πρέπει να καταλάβετε.
    Ψάχνετε να βρείτε άσχετα ανάλογα, για να αποδείξετε τι λοιπόν; Ό,τι έχω λάθος; Δεν πειράζει… ας έχω λάθος. Με ρωτάτε αν το πρόβλημα στη Θράκη είναι πως κάποιοι συμπολίτες μας αισθάνονται εθνικά Τούρκοι; Φυσικά και είναι πρόβλημα αυτό. Και μάλιστα πολύ σοβαρό. Και δεν είναι το μόνο, αλλά από ’κει ξεκινάει το ζήτημα. Καθότι αυτό δεν έχει συμβεί από ελεύθερη επιλογή των ανθρώπων εκεί, αλλά επειδή στην Θράκη αλωνίζει ο τουρκικός μεγαλοϊδεατισμός, με όχημα τους παρακρατικούς και φασιστοειδείς Γκρίζους Λύκους. Η προπαγάνδα που παράγεται εκεί δεν έχει όμοιά της. Οι άνθρωποι βρίσκονται υπό στενή τουρκική παρακολούθηση (και) λόγω των ανεπαρκών δικών μας πολιτικών. Έχω επισκεφθεί την περιοχή δύο φορές και σε χρόνια ακόμη πιο δύσκολα. Μία το 1984-85, όταν έφθασα μέχρι το δισκάδικο του Γκαϊφύλλια στην Κομοτηνή (από τον ίδιον πήρα τους δίσκους του) και μία αργότερα. Κι έχω εμπειρίες να καταθέσω, αλλά αυτό δεν λέει κάτι προς ώρας, γιατί όλοι όσοι έχουν επισκεφθεί την περιοχή μπορεί να το κάνουν.
    Ας σταματήσουμε λοιπόν την online συζήτηση (μακάρι να τα λέγαμε πρόσωπο με πρόσωπο), γιατί δεν πρόκειται να συμφωνήσουμε, επειδή, εγώ, εν αντιθέσει μ’ εσάς, δεν είμαι και τόσο... κοσμοπολίτης.
    Ευχαριστώ για την επικοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή