Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

the jazz side

LASZLO GARDONY: Clarity [Sunnyside Communcations, 2013]
Να ξεκινήσω με την εισαγωγή που είχα γράψει την 28/12/2011 επ’ αφορμής, τότε, του προηγούμενου (εξαιρετικού) άλμπουμ του Laszlo Gardony: «Τον ούγγρο πιανίστα Laszlo Gardony, ή Gardonyi όπως γραφόταν παλαιότερα, τον θυμόμαστε από τη συνεργασία του με τον Γιώργο Τρανταλίδη στις Debrecen Jazz Days του ’82 και βεβαίως από το άλμπουμ που προέκυψε από ’κει, το “One, Two, Three, Four” [EMI/ Columbia, 1982]. Από το 1983 στην ανατολική ακτή (αρχικώς ως σπουδαστής στο Berklee και εν συνεχεία ως καθηγητής), ο Gardony έχει ισχυρή παρουσία στο jazz circuit της περιοχής, παίζοντας live και ηχογραφώντας για διάφορα labels (κυρίως όμως για τη Sunnyside Communications)». Σ’ αυτήν την ίδιαν εταιρεία είναι τυπωμένο και το πλέον πρόσφατο CD τού ούγγρου μουσικού, που έχε τίτλο “Clarity” και που αποτελεί μία σόλο πιάνο εγγραφή.
Το άλμπουμ προέκυψε τυχαίως, αφού δημιουργήθηκε δίχως κάποια προφανή δισκογραφική προοπτική. Είναι γνωστόν εξάλλου πως πολλοί μουσικοί μπαίνουν στα στούντιο και ηχογραφούν (μόνοι τους – σ’ αυτές τις εγγραφές αναφέρομαι) ως μία πράξη… συνάντησης με τον εαυτό τους. Όπως ένα ζωγράφος μπορεί να σχεδιάζει κάτι χωρίς πρόγραμμα στον καμβά του, έτσι απλώς για την περισυλλογή, όπως ένας κειμενογράφος μπορεί να σημειώνει διάφορα «αχρείαστα» πράγματα στα χαρτιά του, κατά τον ίδιον ακριβώς τρόπο κι ένας μουσικός, μπορεί να «σκαλίζει» μια κιθάρα ή ένα πιάνο. Αν έχει μάλιστα την πρόνοια να πατήσει και κανένα REC, την συγκεκριμένη στιγμή, τότε δεν αποκλείεται να προκύψει και μια δισκογραφική καταγραφή. Κάποια από τα πλέον «ιστορικά», «θρυλικά», ή όπως αλλιώς τα πούμε, κομμάτια στην ιστορία της ηχογραφημένης μουσικής έτσι αποτυπώθηκαν (στην πρωταρχική μορφή τους). Για έναν τζαζ μουσικό, και δη πιανίστα όπως ο Gardony, η διαδικασία τού να καθίσει χωρίς εμφανή λόγο και αιτία μπροστά στο όργανό του, αρχίζοντας να παίζει, είναι κάτι κοινό (και δεν συζητείται). Σε μια τέτοια φάση βρέθηκε ο Ούγγρος τον Οκτώβριο του ’12 στο στούντιο του Berklee (εκεί όπου εργάζεται ως καθηγητής), αρχίζοντας να μελωδεί αυτοσχεδιάζοντας στο πιάνο. Με τους ήχους, τις μουσικές που μπορεί να έχει κάποιος άνθρωπος της ηλικίας του στο κεφάλι του (ο Gardony μεγάλωσε με pop και progressive rock, πριν στρίψει προς την jazz) και οι οποίες μπορεί να περιλαμβάνουν από την κλασική, τον ρομαντισμό και την folk παράδοση, έως τους Beatles, τον Jarrett και τις σύγχρονες improv αναζητήσεις, ένα είναι σίγουρο – κάτι θα προκύψει. Στην περίπτωση του Gardony το «κάτι» είναι… πολλά. Το “Clarity” είναι ένα θαυμάσιο πιάνο σόλο άλμπουμ, επί του οποίου αναμετρούνται διαρκώς η έμπνευση με την συγκίνηση.
Επαφή: www.laszlogardony.com
THE MICHAEL TRENI BIG BAND: Pop-Culture Blues [The Bell Production Company, 2013]
Από τους πιο αναγνωρισμένους ενορχηστρωτές και band-leaders τής εποχής μας, ο Michael Treni έχει πρόσφατο project εν εξελίξει, το οποίον αποκαλείται “Pop-Culture Blues”. Και είναι project που «φυσάει», γεμάτο από εξαιρετικές… blues πρωτότυπες συνθέσεις, ερμηνευμένες από μία συναρπαστικών παιξιμάτων 18μελή ορχήστρα. Ο Treni δεν επιχειρεί να αναβιώσει την εποχή των big bands –αυτό είναι αδύνατον, ή σχεδόν…–, αλλά να στήσει, με άξονα το πάθος του για τη «μεγάλη μαύρη μουσική», ένα πλούσιο, με άψογο τρόπο διακοσμημένο οικοδόμημα, δείχνοντας την αγάπη του για την ορχηστρική εκδοχή των blues (και όχι μόνο γι’ αυτήν, καθότι, εδώ, ακούμε ακόμη και… μπλουζ-μποσανόβες!), αποδίδοντας παραλλήλως τιμές στους μουσικούς που τον επηρέασαν στο διάβα της μουσικής ζωής του (Duke Ellington, Count Basie, Charles Mingus, John Coltrane, Oliver Nelson, McCoy Tyner κ.ά.). Το αποτέλεσμα, το ξαναλέω, είναι απολαυστικό. Όλες οι συνθέσεις, που ξεκινούν από τα πέντε λεπτά και φθάνουν έως τα εννέα, στέκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο, παρουσιάζοντας… ιδανικές αναλογίες στις αλληλουχίες των breaks και των soli (έχουμε να κάνουμε εξάλλου με τον σαξοφωνίστα –σοπράνο, τενόρο– Jerry Bergonzi, τον τρομπετίστα Freddie Hendrix κ.ά.), «σπιντάτη» διαχείριση με φοβερά κρεσέντι και γενικώς μια ζωντάνια κι ένα πάθος, που δεν το συναντάς συχνά σε πρωτότυπο (τονίζω το πρωτότυπο) υλικό μιας ορχήστρας. Συνθέτης, ενορχηστρωτής και band-leader μεγάλης κλάσης είναι ο Michael Treni και αυτό δεν πρέπει να ξεφεύγει…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου