Δείχνει
παράταιρο, σε πρώτη φάση, όταν μιλάς για το 1975 –πενήντα χρόνια πίσω– και για
τα τραγούδια εκείνης της εποχής να ξεχωρίζεις ένα δίσκο σαν το «Γέλα Κυρία
μου». Το λέω, γιατί συζητάμε για μια κλασική χρονιά της πρώιμης μεταπολίτευσης,
στην οποία είχαν κυκλοφορήσει ιστορικοί δίσκοι – όπως το “Canto General”
του Θεοδωράκη, τα «10 Χρόνια Κομμάτια» του Σαββόπουλου, τα «Νέγρικα» του
Λοΐζου, οι «Δροσουλίτες» του Χάλαρη, τα «Πολιτικά Τραγούδια» του Μικρούτσικου,
η «Τρίτη Ανθολογία» του Σπανού και άλλοι διάφοροι.
Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει όλα τα προηγούμενα (εννοείται αυτό), όμως, από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει (και) το γκελ που είχε στον απλό κόσμο, και κυρίως στην καθημερινή διασκέδασή του, το «Γέλα Κυρία μου», ένας δίσκος κι ένα τραγούδι, που ακούγονται, σαν να τ’ ακούς για πρώτη φορά, ακόμη και σήμερα – πενήντα χρόνια μετά.
Γιατί,
εντάξει με το κοινωνικοπολιτικό και το «έντεχνο» τραγούδι, που έδιναν κι
έπαιρναν το 1975, αλλά υπήρχαν κι άλλα άλμπουμ, ελαφρολαϊκά και λαϊκά, όχι
σπανίως τυπωμένα για τις λεγόμενες «μικρές» εταιρείες, που έδιναν τη γραμμή της
«νύχτας», στα κέντρα της εποχής. Τι θα ακουγόταν στις μικρές ώρες, θες απ’ τις ορχήστρες,
θες απ’ τα τζουκ-μποξ; Ο κόσμος είχε ανάγκη, θέλω να πω, και αυτό το είδος του
τραγουδιού, που δεν αφορούσε κατ’ ανάγκην τη σκέψη του, αλλά πρωτίστως την
καρδιά του – μιλώντας του μ’ έναν γνήσιο, απλό και καθημερινό λόγο.
Συνέπεσαν πολλά για να γίνει το «Γέλα Κυρία μου» (δίσκος και τραγούδι) ένας από τους σταθμούς του 1975. Και βεβαίως ένα από τα βασικά ήταν η παρουσία του ηθοποιού Κώστα Καφάση σ’ ένα από τα πιο αγαπημένα τηλεοπτικά σίριαλ της εποχής, που είχε τίτλο «Η Γειτονιά μας» – γραμμένο από τον Κώστα Πρετεντέρη και σκηνοθετημένο από τον Πέτρο Λεωκράτη. «Η Γειτονιά μας», που προβαλλόταν από την ΥΕΝΕΔ (το τηλεοπτικό κανάλι του Στρατού), ανάμεσα στα χρόνια 1972-1977, είχε κάνει τεράστια επιτυχία, και κάθε ηθοποιός, από τους δεκάδες που θα εμφανίζονταν στο σίριαλ, ήξερε πως, παίζοντας στη «Γειτονιά μας», θα άνοιγε, από μόνο του, ένα νέο παράθυρο στην από ’κει και πέρα διαδρομή του. Συνέβη; Για κάποιους σίγουρα.
Άγνωστοι έως τότε, στο ευρύ κοινό, ηθοποιοί θα γίνονταν εν μία νυκτί διάσημοι στο πανελλήνιο κι ένας απ’ αυτούς ήταν, οπωσδήποτε, ο Κώστας Καφάσης, που θα ενσάρκωνε τον Λευτέρη Κατσαούνη ή Ιωνάθαν, το παιδί του καφενείου της γειτονιάς – ένα μαγαζί που κουμαντάριζε ο αδερφός του, ο καφετζής Μάκης Κατσαούνης (Μάκης Δεμίρης).
Φυσικά, ο Καφάσης δεν ξεκίνησε από τη «Γειτονιά μας», καθώς έπαιζε σε θέατρο και κινηματογράφο, σε δεύτερους και τρίτους ρόλους, σχεδόν από την αρχή της δεκαετίας του ’60 –είχε συμμετάσχει και στη μουσικοθεατρική παράσταση «Οδός Ονείρων» (1962), με τις συνθέσεις και τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού–, όμως το σίριαλ του Πρετεντέρη θα ήταν εκείνο που θα τον έχριζε πρωταγωνιστή. Και θα ήταν στη «Γειτονιά μας», όταν ο Καφάσης, που είχε ανακαλύψει, από νωρίς, μόνος του, το ταλέντο του στο τραγούδι, θα έλεγε και θα ξανάλεγε (βάσει του σεναρίου) πως θα ήθελε να γίνει λαϊκός τραγουδιστής.
Ο Καφάσης είχε ξεκινήσει να τραγουδά μετά το μέσο της δεκαετίας του ’60, ας το πω επαγγελματικά και πάντως από οικονομική ανάγκη, στην μπουάτ Κατακόμβη, στην Πλάκα (Διογένους 12), ενώ μετά από την εμφάνισή του στη «Γειτονιά μας», και «το σώσε» που γινόταν, πιάνει δουλειά στο Φαληρικόν, στις Τζιτζιφιές, το καλοκαίρι του ’73, μαζί με την Σωτηρία Μπέλλου, τον Σπύρο Ζαγοραίο και την Φωτεινή Μαυράκη. Και θα ήταν ο Ζαγοραίος εκείνος που θα του έδινε να πει τον «Αλήτη», το πρώτο τραγούδι που θα ηχογραφούσε ποτέ ο Καφάσης, το οποίο, όμως, θα ακουγόταν για πρώτη φορά στη δισκογραφία το 1976 (σε μια συλλογή της Panivar), μετά από το μπαμ με το «Γέλα Κυρία μου». Πώς είχαν, όμως, εξελιχθεί τα πράγματα;
Η συνέχεια
εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/kostas-kafasis-50-hronia-apo-thryliko-almpoym-gela-kyria-moy
Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει όλα τα προηγούμενα (εννοείται αυτό), όμως, από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει (και) το γκελ που είχε στον απλό κόσμο, και κυρίως στην καθημερινή διασκέδασή του, το «Γέλα Κυρία μου», ένας δίσκος κι ένα τραγούδι, που ακούγονται, σαν να τ’ ακούς για πρώτη φορά, ακόμη και σήμερα – πενήντα χρόνια μετά.
Συνέπεσαν πολλά για να γίνει το «Γέλα Κυρία μου» (δίσκος και τραγούδι) ένας από τους σταθμούς του 1975. Και βεβαίως ένα από τα βασικά ήταν η παρουσία του ηθοποιού Κώστα Καφάση σ’ ένα από τα πιο αγαπημένα τηλεοπτικά σίριαλ της εποχής, που είχε τίτλο «Η Γειτονιά μας» – γραμμένο από τον Κώστα Πρετεντέρη και σκηνοθετημένο από τον Πέτρο Λεωκράτη. «Η Γειτονιά μας», που προβαλλόταν από την ΥΕΝΕΔ (το τηλεοπτικό κανάλι του Στρατού), ανάμεσα στα χρόνια 1972-1977, είχε κάνει τεράστια επιτυχία, και κάθε ηθοποιός, από τους δεκάδες που θα εμφανίζονταν στο σίριαλ, ήξερε πως, παίζοντας στη «Γειτονιά μας», θα άνοιγε, από μόνο του, ένα νέο παράθυρο στην από ’κει και πέρα διαδρομή του. Συνέβη; Για κάποιους σίγουρα.
Άγνωστοι έως τότε, στο ευρύ κοινό, ηθοποιοί θα γίνονταν εν μία νυκτί διάσημοι στο πανελλήνιο κι ένας απ’ αυτούς ήταν, οπωσδήποτε, ο Κώστας Καφάσης, που θα ενσάρκωνε τον Λευτέρη Κατσαούνη ή Ιωνάθαν, το παιδί του καφενείου της γειτονιάς – ένα μαγαζί που κουμαντάριζε ο αδερφός του, ο καφετζής Μάκης Κατσαούνης (Μάκης Δεμίρης).
Φυσικά, ο Καφάσης δεν ξεκίνησε από τη «Γειτονιά μας», καθώς έπαιζε σε θέατρο και κινηματογράφο, σε δεύτερους και τρίτους ρόλους, σχεδόν από την αρχή της δεκαετίας του ’60 –είχε συμμετάσχει και στη μουσικοθεατρική παράσταση «Οδός Ονείρων» (1962), με τις συνθέσεις και τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού–, όμως το σίριαλ του Πρετεντέρη θα ήταν εκείνο που θα τον έχριζε πρωταγωνιστή. Και θα ήταν στη «Γειτονιά μας», όταν ο Καφάσης, που είχε ανακαλύψει, από νωρίς, μόνος του, το ταλέντο του στο τραγούδι, θα έλεγε και θα ξανάλεγε (βάσει του σεναρίου) πως θα ήθελε να γίνει λαϊκός τραγουδιστής.
Ο Καφάσης είχε ξεκινήσει να τραγουδά μετά το μέσο της δεκαετίας του ’60, ας το πω επαγγελματικά και πάντως από οικονομική ανάγκη, στην μπουάτ Κατακόμβη, στην Πλάκα (Διογένους 12), ενώ μετά από την εμφάνισή του στη «Γειτονιά μας», και «το σώσε» που γινόταν, πιάνει δουλειά στο Φαληρικόν, στις Τζιτζιφιές, το καλοκαίρι του ’73, μαζί με την Σωτηρία Μπέλλου, τον Σπύρο Ζαγοραίο και την Φωτεινή Μαυράκη. Και θα ήταν ο Ζαγοραίος εκείνος που θα του έδινε να πει τον «Αλήτη», το πρώτο τραγούδι που θα ηχογραφούσε ποτέ ο Καφάσης, το οποίο, όμως, θα ακουγόταν για πρώτη φορά στη δισκογραφία το 1976 (σε μια συλλογή της Panivar), μετά από το μπαμ με το «Γέλα Κυρία μου». Πώς είχαν, όμως, εξελιχθεί τα πράγματα;
https://www.lifo.gr/culture/music/kostas-kafasis-50-hronia-apo-thryliko-almpoym-gela-kyria-moy
