BLUES REVIVAL 15: ARTHUR “BIG BOY” CRUDUP (1905-1974)

Μπορεί να γραφτούν πολλά για τον Arthur “Big Boy” Crudup, αυτό όμως που δεν πρέπει με τίποτα να ξεχαστεί, ακόμη κι αν κάποιος σημειώσει 20 μόλις λέξεις, είναι πως τρία δικά του κομμάτια, τα “That’s all right”, “So glad you’re mine” και “My baby left me”, ερμηνεύθηκαν από τον Elvis Presley (ειδικώς το “That’s all right” αποτέλεσε το ντεμπούτο του στη Sun, τον Ιούλιο του ’54), πράγμα που σημαίνει πως ο γιγαντόσωμος αυτός bluesman, με την ωραία και κάπως τενόρικη φωνή, υπήρξε ο αληθινός «πατέρας του rock n’ roll», όπως πειστικά αναγραφόταν στο εξώφυλλο μιας βρετανικής συλλογής των αρχών του ’70.

Ο Arthur “Big Boy” Crudup είναι βεβαίως ένας προπολεμικός bluesman, αφού ηχογράφησε πριν μπει η Αμερική στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (Pearl Harbor 7/12/1941), έχοντας πραγματοποιήσει το πρώτο του session την 11/9/1941. Έπειτα, αν εξαιρέσει κανείς τις ηχογραφήσεις του για την Fire το 1962, που πέρασαν μάλλον απαρατήρητες, από το 1954 έως και το 1967 ο Arthur Crudup υπήρξε σχεδόν χαμένος, αφού ξαναμπαίνει σε στούντιο (με σκοπό τον δίσκο) για λογαριασμό της Delmark μόλις την 25/5/1967. Αναφερόμαστε, φυσικά, στο LP “Look On Yonder’s Wall”, μία εξαιρετική δουλειά που τον κατέστησε αυτοστιγμεί κυρίαρχη συνιστώσα του blues revival.

Τον Arthur Crudup ανακάλυψε ο Bob Koester της Delmark Records με μιαν απλή έξυπνη κίνηση. Έστειλε ένα γράμμα στον διευθυντή τού ταχυδρομείου της Forest (πόλη του Mississippi, στην οποίαν είχε γεννηθεί ο Crudup), ζητώντας τη διεύθυνση του μουσικού. Ο Crudup, που, όπως απεδείχθη, επικοινωνούσε γραπτώς με τον γενέθλιο τόπο, έμενε εκείνη την εποχή στην Franktown της Virginia. Έτσι, δεν ήταν δύσκολο για την ταχυδρομική υπηρεσία της Forest να στείλει το γράμμα του Koester στην Franktown. Και όντως, μέσα σε λίγες ημέρες, ο Crudup θα απαντήσει στον Koester, εγκαινιάζοντας τη συνεργασία τους με την εμφάνισή του στο University of Chicago’s Rhythm and Blues Festival, το 1967. Στις 25 εκείνου του Μαΐου, όπως προαναφέραμε, ο Big Boy θα μπει στο στούντιο για την Delmark για να γράψει δέκα κομμάτια, επανερχόμενος λίγο αργότερα, αλλά και τον Νοέμβριο του ’69, για να ηχογραφήσει και τα υπόλοιπα – ένα όγκος δουλειάς εν πάση περιπτώσει, που θα εμφανισθεί σε δύο LP της εποχής κι ένα CD πολύ αργότερα (τα “Look On Yonder’s Wall”, “Crudup’s Mood” και “Sunny Road”).

Οι δίσκοι ήταν εξαιρετικοί. Ο Crudup συνοδεύεται από τον παλαιό του συνεργάτη και διακεκριμένο μπασίστα των blues Ransom Knowling (πέθανε λίγο αργότερα, την 22/10/1967), τον lead κιθαρίστα Edward El, όπως και άλλους μουσικούς (ανάμεσα και ο Willie Dixon), παρουσιάζοντας γνωστές δικές του συνθέσεις (“Look on yonder’s wall”, “That’s all right”), αλλά και τις απόψεις του πάνω σε κλασικά κομμάτια όπως το “Dust my broom”. Ήπια ατμόσφαιρα υπέροχου ημι-ακουστικού χαμηλού ενισχυμένου blues, επί του οποίου κυριαρχεί η ιδιότυπη μα τόσο χαρακτηριστική φωνή ενός σημαντικότατου τραγουδιστή.

Την ίδιαν εποχή στη Βρετανία το r&b βρισκόταν στις δόξες του. Είμαστε στα τέλη των sixties, όταν εταιρείες όπως η Blue Horizon, η Decca, η Liberty κ.ά. κυκλοφορούσαν τον έναν δίσκο μετά τον άλλον, ηχογραφώντας εκ νέου τους παλαιούς μουσικούς, αλλά και επανεκδίδοντας το πρότερο έργο τους. Στο χορό, όσον αφορά στον Crudup, θα μπει πρώτη η Blue Horizon επανεκδίδοντας το άλμπουμ της Fire το 1969 (ηχογράφηση από το 1962 στη Νέα Υόρκη, με άγνωστους μουσικούς) και αμέσως μετά η United Artists.

Εδώ όμως τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Προσκεκλημένος του National Blues Federation, ο Arthur Crudup θα βρεθεί στις αρχές του 1970 στο Λονδίνο για εμφανίσεις, δίχως να παραλείψει να κάνει εκείνο που έπρεπε. Να ηχογραφήσει δηλαδή ένα άλμπουμ με βρετανούς μουσικούς –τον κιθαρίστα Tom McGuiness (πρώην Manfred Mann και τότε McGuiness Flint), τον μπασίστα Benny Gallagher (McGuiness Flint), τον τενορίστα Dave Gelly (New Jazz Orchestra), τον πιανίστα John Lewis, τον ντράμερ Hughie Flint (πρώην Bluesbreakers και τότε McGuiness Flint)– όπως έκαναν, εξάλλου, αρκετοί bluesmen της γενιάς του όλα τα προηγούμενα χρόνια. Και όντως, το “Roebuck Man” (από το φερώνυμο μαγαζί που συνήθιζε να τρώει ο Big Boy στην Tottenham Court Road) δεν ήταν ένα απλό αναμνηστικό LP, μα ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της καριέρας του (το πιο rock και το πιο jazz σίγουρα), αφού εκεί υπήρχαν εξαιρετικά κομμάτια όπως το “I don’t worry” (που ήταν κατά βάση το “My baby left me”), το “Long curly mane”, το “Get you in my arms” και το “Roebuck man”. Μάλιστα αυτή ήταν και η τελευταία μεγάλη ηχογράφησή του, αφού λίγα χρόνια αργότερα, την 28/3/1974, ο Arthur “Big Boy” Crudup θα έφευγε από τη ζωή στα 69 χρόνια του.

Βασική δισκογραφία 

1. Mean ol’ Frisco – Fire FLP-103 – 1962  

2. Look On Yonder’s Wall – Delmark DS-614 – 1969 

3. Crudup’s Mood – Delmark DS-621 – 1969 

4. Roebuck Man – UK. United Artists UAS 29092 – 1970 

5. Sunny Road – Delmark DE 827 – 2013 (εγγραφές της 10/11/1969 με Jimmy Dawkins και Willie “Big Eye” Smith)