Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

ο MAN FROM MANAGRA είναι ο… Coti K.

Πίσω από τους Man from Managra κρύβεται (ή, μάλλον, δεν κρύβεται καθόλου) ο Coti K. Πρόκειται για ένα προσωπικό project δηλαδή, το οποίον διαμορφώνεται σε όλες του τις φάσεις (σύνθεση, στίχοι, τραγούδι, παρουσίαση, ηχογράφηση) από τον γνωστό μας μουσικό-παραγωγό, που διαβιεί στην εγχώρια ηλεκτρονική σκηνή τα τελευταία 30 χρόνια. Το “The Man from Managra” [OneFingerMusic, 2014] είναι ένα άλμπουμ με τραγούδια. Κανονικά τραγούδια δηλαδή, και όχι κάτι άλλο, κάτι ενδιάμεσο ή περίπου. Έχοντας λοιπόν την πλήρη ευθύνη των πάντων (σε δύο μόνον tracks ακούγονται λίγα γυναικεία φωνητικά από την Stella), o Coti K. προτείνει ένα LP (η κοπή αφορά σε 250 αριθμημένα αντίτυπα βινυλίου, κλεισμένα σε ωραίο εξώφυλλο και inner sleeve), το οποίον απουσίαζε έως τώρα από την (μάλλον) μεγάλη δισκογραφία του (έτσι νομίζω δηλαδή).
Όντας ολοκληρωμένο στην Τήνο (η μίξη έγινε και στην Αθήνα) το άλμπουμ αυτό επιχειρεί να προσεγγίσει την πλευρά του «καθαρού» τραγουδιού, με τον τρόπο ενός Syd Barrett (των προσωπικών του LP) ή ακόμη καλύτερα ενός Kevin Ayers (για να μην αναφερθώ σε μεταγενέστερους τραγουδοποιούς, όπως ο David Sylvian π.χ.). Υπάρχει λοιπόν μία… ταπεινών vibes μουσική συνοδεία –ένα «προσαρμοσμένο» μπάσο, κατ’ αρχάς, που κάνει σχεδόν τα πάντα, και βεβαίως η φωνή που είναι, ίσως, το βασικότερο όργανο στο “The Man form Managra”– και από ’κει και πέρα μία ανάλογη διάθεση παραγωγής, που μεγεθύνει επί των «στοιχειωδών», ώστε να δίνεται η εντύπωση του «ολοκληρωμένου» και του «πλήρους». Το θέμα είναι πως καθώς ακούς το άλμπουμ να εξελίσσεται από το “The well” (τραγούδι που λες και ξεπήδησε μέσα από το “Shooting at the Moon”), το “Praise the lord” (ένας ύμνος για την αξία του ολίγου και του απαραίτητου) και το “In the lions mouth” (με την barrett-ική ρυθμική βάση να κολλάει αμέσως στη μνήμη), προς το “Broken” (ένα τραγούδι αγάπης) και το “Hail to the sea” (για τον ερημικό χειμώνα σ’ ένα νησί – εδώ η Τήνος), αισθάνεσαι εκείνην ακριβώς την «εντύπωση» (για την οποία γράφω πιο πάνω) να μετατρέπεται σιγά-σιγά σε βεβαιότητα – και όλο τούτο μέσα σ’ ένα πλαίσιο ολιγαρκούς διαχείρισης, που οδηγεί κατ’ ευθείαν προς την ψυχική ευφορία.
Δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να κάνεις την διαφορά, και ο Coti K. το γνωρίζει.

7 σχόλια:

  1. Πολύ καλός και διαφορετικός δίσκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μετά ξανάκουσα τον δίσκο του KU...

      Διαγραφή
    2. Κακώς, επειδή δηλαδή σ' αφήνει ένα χαμόγελο στο chatbox...

      ar.haf

      Διαγραφή
    3. Και όχι μόνο γι’ αυτό, αλλά επειδή με πληρώνει κιόλας για να του λέω καλά λόγια.

      Ρε ar.haf πότε θα σταματήσεις να λες βλακείες;

      Διαγραφή
  2. Για μένα τα άλμπουμ του KU και του Coti K. μοιάζουν – και προσωπικώς βλέπω κοινές «αναφορές». Το ότι ο Coti K. ευχαριστεί (στα “thanks” του δίσκου) ανάμεσα σε άλλους και τον KU δεν λέει τίποτα αναγκαστικώς, αλλά μπορεί και να λέει κάτι… Επειδή λοιπόν το “The Man from Managra” μού θύμισε το “Feathers” γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το ξανάκουσα (το “Feathers”)… Για να διαπιστώσω, δηλαδή, αν ήταν η ιδέα μου… Ε, δεν ήταν… (Δεν χρειάζεται να ξαναπώ πως και τα δύο LP τα βρίσκω εξαιρετικά).

    (Τα υπόλοιπα που λέει ο ar.haf τα λέει, μάλλον, για να με πειράξει. Δεν θέλω να πιστέψω ότι μπορεί να είναι τόσο κακόβουλος).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το σε χαρηκα το ειπα για το χιουμορ γιατι συνηθωs εισαι (sorry για το χαρακτηρισμο) μονολιθικοs.Kaτα τη γνωμη μου τωρα το ΚU είναι καλυτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή