Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

jazz, improv και avant από την Αυστρία

Έχω αναφερθεί ξανά στους Studio Dan, ένα από τα πιο «προχωρημένα» αυστριακά σύνολα του καιρού. Κατά βάση μιλάμε για μία big band (επί του παρόντος 15μελή, αλλά έχουν υπάρξει και περισσότεροι), η οποία συνδυάζει jazz, improv, modern classic, ακόμη και ηλεκτρονικά στοιχεία. Έχουν ηχογραφήσει ήδη κάποια CD σ’ αυτά τα εννέα χρόνια που υφίστανται ως σχήμα (μπορείτε να ρίξετε μια ματιά εδώ http://diskoryxeion.blogspot.gr/2011/01/studio-dan-creatures-other-stuff.html), αλλά βασικά –όσο κι αν αυτό ακούγεται περίεργο– οι Studio Dan είναι μία μπάντα των live. (Λέω «περίεργο» επειδή, ως πολυμελείς, δεν θα είναι πάντα εύκολο να βρίσκονται μαζί και να παίζουν). Τον Νοέμβριο του 2011 οι Studio Dan εμφανίστηκαν στο jazz & music club Porgy & Bess της αυστριακής πρωτεύουσας, συνυπάρχοντας με μια μορφή του «προχωρημένου» ήχου, τον αμερικανό κιθαρίστα κ.λπ. Elliott Sharp. Το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας το ακούμε τώρα, σ’ ένα λίαν περιποιημένο… κατακόκκινο και σχετικώς σύντομο στο χρόνο CD (περί τα 38 λεπτά η διάρκειά του), που έχει τίτλο In the Pelagic Zone[Lotus/ Austro Mechana, 2013] και το οποίο συναρπάζει με την δύναμη και την ευρηματικότητά του.
Υπό την διεύθυνση του τρομπονίστα Daniel Riegler κι έχοντας στη σύνθεσή τους βιολί, βιόλα βιολοντσέλο, κοντραμπάσο, πίκολο, μπάσο κλαρίνο, τρομπέτα, τρομπόνι, κιθάρα, πιάνο, ηλεκτρονικά, ντραμς και κρουστά, οι 15 Αυστριακοί ενισχύονται από το 8χορδο κιθαρομπάσο του Elliott Sharp, προσφέροντας ένα ξεχωριστό έργο, με σαφείς… ελληνικές αιχμές. “In the Pelagic Zone” λοιπόν (στη ζώνη του πελάγους, δηλαδή της ανοιχτής θάλασσας) και ανάμεσα κομμάτια με τίτλους… “Abyssos”, “Bathys” (Βαθύς), “Hadal” (από το Hades, δηλ. Άδης) κ.λπ. Αυτό το αίσθημα της «ανοιχτής θάλασσας», της απεραντοσύνης, αλλά και του αγνώστου, όσον αφορά στο τι θα συναντήσεις, είναι… ακουστικώς φανερά στις μουσικές των Studio Dan και του Elliott Sharp – γενικώς ένα απροσδιόριστο σετ, με συνεχείς εναλλαγές και «εκπλήξεις». Άλλοτε ως μουσική δωματίου, άλλοτε ως ηλεκτρονικό συνονθύλευμα, άλλοτε ως κλασική improv-jazz και άλλοτε ως συνδυασμός όλων τούτων και… άλλων τόσων στο εντυπωσιακό “On the beach” π.χ. –από μόνο του ένας «ορισμός» της σύγχρονης μουσικής, εκεί όπου ό,τι αγαπάμε… συνθλίβεται μέσα σ’ ένα ασφυκτικό free-rock περιβάλλον– το “In the Pelagic Zone” είναι ένα live που φανερώνει πως οι Studio Dan παραμένουν στην εμπροσθοφυλακή ενός ευρωπαϊκού (ας τον πω)… εφευρετικού ήχου· είτε προτείνοντας μόνοι τους, είτε συνεργαζόμενοι με «άλλους».
Επαφή: www.studiodan.at
Γνωστές για τις προχωρημένες jazz και improv κυκλοφορίες τους, η αυστριακή JazzWerkstatt και η ελβετική Unit, συνεργάζονται για την παραγωγή ενός ακόμη ιδιόμορφου CD, που τιτλοφορείται At the Age of Six I wanted to be a Cock (2013). Συνθέτει και αυτοσχεδιάζει το τρίο Andreas Schaerer φωνή, human beat box (το να παριστάνεις το beat box με το στόμα σου), jews harp, Martin Eberle τρομπέτα, slide τρομπέτα, φλούγκελχορν, Peter Rom κιθάρα. Αν, χονδρικώς, έχουμε να κάνουμε μ’ ένα τρίο του τύπου κιθάρα-τρομπέτα-φωνή (κάτι παράξενο από μόνο του), στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι περισσότερο «μπερδεμένα», υπό την έννοια ότι εκείνο που ακούμε δύσκολα καθυποτάσσεται. Το “At the Age of Six…” είναι ένα «ελεύθερο» προϊόν, όσο και αν κάποια προετοιμασία (χαλαρή ή λιγότερο χαλαρή) φαίνεται να υπάρχει πίσω του. Βασικά, πάντως, πρόκειται για ένα έργο, στο οποίο παίζει πολύ σημαντικό ρόλο η φωνή· είτε εκείνη βρίσκεται σε κατάσταση… lead, είτε ακούγεται ως… rhythm section. Είναι η φωνή, δηλαδή, που καθορίζει πλείστες όσες από τις αναφορές του τρίο, οι οποίες αγγίζουν jazz, blues ακόμη και αφρικανικά ή χιπ-χοπάδικα πρότυπα. Φυσικά, τόσο τα πνευστά όσο και η κιθάρα δηλώνουν «παρών» στην εγγραφή, συμπλέοντας με τη φωνή σ’ ένα, εν τέλει, ακαθόριστο ηχητικό πλάνο, παρά τα σπαράγματα που μπορεί ν’ αναγνωρίσει ο καθένας μας εδώ κι εκεί. Το αποτέλεσμα είναι, σε κάθε περίπτωση, συναρπαστικό. Το “At the Age of Six…”, που διαρκεί κάτι παραπάνω από 40 λεπτά, μοιάζει συχνά μ’ ένα φανταστικό αποκύημα· με tracks που εκκινούν και ολοκληρώνονται μέσα σ’ ένα σύστημα, που περιφρουρείται μονίμως από την ανατροπή και το χιούμορ.

1 σχόλιο:

  1. Εντυπωσιαστηκα από το cover του ''At the Age of Six I wanted to be a Cock” θυμιζει ταινια του μεγαλου Μiyazaki.Δεν το εχω ακουση ακομη, το ψαχνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή